Ecumenical church service, optocht & bloemenhulde met Britse ambassadeur Alison Rose

Posted on Posted in Oostende - De Stad aan Zee

Speech burgemeester Bart Tommelein

Geachte ambassadeur
Leden van het schepencollege
Beste genodigden

Blijvend aandacht hebben voor de gruwel van de oorlogen, we zijn er ons niet altijd bewust van hoe belangrijk dat wel is.

We should have lasting attention for the horror of war, we are not always aware of its importance.

In ons rustige, kleine landje lijkt oorlog irreëel. Toch is ze aanwezig en niet eens zo veraf. Dagelijks zien we beelden van de ellende die oorlog met zich meebrengt. Het herinnert ons aan de eerste en tweede wereldoorlog. Dood en vernieling, honger en ziekte…Oorlogen slaan wonden, letterlijk en figuurlijk. De tijd zal ze helen. Maar de herinnering eraan mag niet verloren gaan. Het is uit de herinnering dat we leren. Uit de geschiedenis trekken we lessen. Onze jongeren moeten dit horen.

Wars injure, literally. Only time can heal those wounds.But the memory should never fade.It is from memory that we should learn.History gives us lessons. Young people should heed them.

Ook bij ons in Oostende zijn de wereldoorlogen niet eens zo ver uit het zicht. We worden er in het straatbeeld mee geconfronteerd: Batterij Aachen en Atlantikwall langsheen de kust, de bunkers her en der, de site Halve maan, op het provinciedomein Raversyde zijn fotoafbeeldingen van beide wereldoorlogen te zien … Ook de gedachte aan onze helden houden we levendig. Onze stad droeg een straatnaam op aan een van de kranigste dames uit de geschiedenis. Edith Cavell, ze was een Britse dame die handelde vanuit liefde voor mensen. Aanvankelijk deed ze dit als gouvernante met een hart voor kinderen. Toen haar vader ziek werd, trok ze terug naar huis om voor hem te zorgen.

We keep the memory of our heroes alive. Our town carries a street name contributed to one of the most heroic ladies from history. Edith Cavell, a British citizen who acted out of love for people. In the beginning a nanny with a heart for children. When her father fell ill, she returned home to look after him.It induced her interest for nursing. She decided to learn the profession. What a turnaround this would cause in her life!

Het prikkelde haar interesse voor verpleegkunde. Ze besloot om dit beroep aan te leren. Maar wat een wending zou het teweegbrengen in haar persoonlijke leven. Ze kreeg de kans om aan het hoofd van een Brusselse verpleegsterschool te staan en greep deze met beide handen. Ze moest vechten tegen de vooroordelen over werkende vrouwen. Zelf oversteeg ze alle vooroordelen over mensen.

Als hoofdverpleegster van het Rode Kruis gaf ze opdracht om, ongeacht de nationaliteit, alle gewonde soldaten te verzorgen.In haar poging om bij te dragen aan het stoppen van de gruwel van de oorlog, verloor ze het eigen leven en werd ondanks internationaal protest in oktober 1915 gefusilleerd. Mag ik haar eigenste laatste woorden citeren, woorden die ons kippenvel geven en die ons doen nadenken over wat echt belangrijk is in een mensenleven: “Nu ik hier sta, in het zicht van de Heer en de eeuwigheid, besef ik dat vaderlandsliefde niet genoeg is. Ik moet ook geen haat of bitterheid voor wie dan ook voelen.

“In trying to stop the horror of war, she lost her own life and was shot in 1915, notwithstanding international protest.May I quote her own words:“Now I stand here, in sight of the Lord and eternity, I realise that patriotism is not enough. I may not feel hate or bitterness against no one.”

De herinnering aan deze kranige dame houden we levend voor onze jongeren, en voor de volgende generaties. Vrede is niet zo vanzelfsprekend. Vrede is een werkwoord, voor vrede vechten we elke dag.

The memory should be kept for the young generations. Peace is a verb, we have to fight for it every day.

Ook in onze diverse stad is samenleven in ontmoeting en dialoog een prioriteit. Met respect, vertrouwen, kansen en verantwoordelijkheid voor elkaar, kan je heel wat bereiken. Samen met alle Oostendenaren gaan we voor deze positieve ingesteldheid. We nemen iedereen mee in ons verhaal van vrede. Iedereen telt. Edith Cavell was in haar tijd voor velen een groot voorbeeld. Na haar dood was de voornaam Edith een veel voorkomende naam. Ook nu nog inspireert deze grote dame. Elk jaar opnieuw herdenken we haar grootmoedige daden.

Edith Cavell was in her time a model example. After her death, her first name became highly fashionable. Today still, she inspires us. Every year we remember her heroic deeds.For the future, for our town and for humanity. Edith Cavell is an everlasting example.In het belang van de toekomst, in het belang van onze stad en in het belang van de hele mensheid: Edith Cavell is voor ons een blijvend groot voorbeeld.

Dank u
Thank you

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.