Wat hebben de Vlaamse regering en de Vlaamse meerderheidspartijen CD&V,N-VA en sp.a de afgelopen legislatuur in feite gedaan? U zult misschien zeggen: “weer een typische vraag van een politieke oppositieleider.” Nochtans was dat de vraag die vandaag opnieuw spontaan bij mij en bij verschillende collega’s opkwam, toen de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement amper een uurtje bezig was.
Het zit zo. Vandaag en morgen wordt de laatste plenaire vergadering van deze legislatuur georganiseerd. Meer dan 30 ontwerpen en voorstellen van decreet, dat zijn de Vlaamse ‘wetten’, worden nog een laatste keer besproken en uiteindelijk gestemd. Dat was ook zo de afgelopen weken. Je zou kunnen spreken van het eindstadium van de regeerperiode. Alle werk wordt afgerond, vooraleer de verkiezingscampagne echt losbarst.
Maar waar we de afgelopen weken en vandaag opnieuw getuige van zijn geworden, kun je bezwaarlijk als afronden bestempelen. Het onderwijsdecreet, het decreet over de omgevingsvergunning, of vandaag het decreet inzake natuur en bos, werden door de meerderheidspartijen op het allerlaatste moment bestookt met tientallen, zo niet honderd amendementen, die dienen om nog wijzigingen aan te brengen. U leest het goed, wijzigingen aan hun eigen voorstellen! En op ‘het allerlaatste moment’ mag je echt letterlijk nemen. Vandaag vroegen CD&V, N-VA en sp.a zelfs een uur uitstel in de laatste plenaire vergadering het decreet van minister Schauvliege, dat we straks moeten stemmen, nog even snel te wijzigen.
Daarom kwam spontaan de vraag bij mij op: “Wat heeft die Vlaamse meerderheid de afgelopen vijf jaar in feite uitgespookt, als ter elfder ure nog een hele resem teksten moeten worden ingediend.” Waarom kon dat niet tijdens de voorbije jaren? Dat zoiets rap rap dient te gebeuren, heeft onvermijdelijk tot gevolg dat de kwaliteit van het decreetgevend werk ondermaats is. In een normale parlementaire procedure worden decreten en amendementen uitgebreid bediscussieerd vooraleer ze te stemmen. De meerderheidspartijen maken echter van het Vlaams Parlement helaas een circusgebeuren.
Wat is dan de oorzaak van zoveel chaos? De verklaring is even simpel als schrijnend. Deze Vlaamse regering was het nagenoeg over niets eens. Achter de schermen werd voortdurend ruzie gemaakt over fundamentele problemen. Welk onderwijs willen we in Vlaanderen organiseren? Hoe gaan we ervoor zorgen dat de mensen minder lang op een bouwvergunning moeten wachten? Hoe moeten we het budget rond krijgen? Alle uren, dagen, weken, maanden die besteed werden aan het geruzie tussen de regeringspartners onderling, werden niet gebruikt om goede decreten te schrijven.
Daarom ook horen we steeds vaker de Vlaamse ministers luidop zeggen dat de sfeer in de regering opperbest is. Alsof ze op die manier vooral zichzelf willen overtuigen. Minister Bourgeois laat zelfs openlijk weten het liefst opnieuw zonder liberalen te willen besturen. Dat past ook in de strategie om een mistgordijn op te trekken en de pijnlijke waarheid te verduisteren. De waarheid dat de afgelopen jaren geen vooruitgang werd geboekt, geen doorbraken werden gerealiseerd. Noch op onderwijs, noch op mobiliteit, noch op ruimtelijk ordening, noch op zorgbeleid.
En dan kwam plots het alarmsignaal. Nog enkele maanden, weken, dagen en de legislatuur is voorbij. En dan kwam plots het besef dat er nog te veel werk op de plank ligt. Maar de tijd is onherroepelijk voorbij. Het resultaat: een overvloed aan last minute wijzigingen die het parlement, de democratische instelling bij uitstek, degraderen tot een circustent. Vlaanderen en de Vlamingen verdienen echt wel beter. Tijd voor een Vlaamse regering die in vijf jaar echte vooruitgang boekt.